27 Ağustos 2011 Cumartesi

Tiwanaku (Aymara) Tiahuanaco veya Tiahuanacu


Tiwanaku (Aymara) Tiahuanaco veya Tiahuanacu (İspanyolca yazılış), Bolivya'da Pre-İnka (İnka-öncesi) kültürüne ait önemli harabelerin bulunduğu küçük bir şehirdir. Tiahuanaco'nun nüfusu günümüzde 800 kişidir, şehir deniz seviyesinden 4.000 m yüksekte, Altiplano'nun verimsiz düzlüğünde bulunur. La Paz'dan 70 km batıda Peru sınır geçişi olan Desaguadero yolu üzerindedir. Harabeler 2000 yılından beri UNESCO'nun Dünya Kültür Mirası'dır. Kelimenin Aymara dilinde anlamı "merkezdeki taş'"'tır.
Konu başlıkları
[gizle]

* 1 Tarihçe
* 2 Sit alanı
* 3 Resim galerisi
* 4 Dış bağlantılar
* 5 Kaynak

Tarihçe [değiştir]
Tiwanaku'^daki monolit heykellerden biri.

Tarihî Tiwanaku şehri, MÖ 1500'den M.S. 1200'e kadar Titikaka Gölü çevresinde Kolomb-öncesi bir kültürün dinî ve yönetimsel merkeziydi. Bu şehri kuran uygarlığın hüküm sürdüğü dönem hakkında değişik görüşler mevcuttur. Baskın görüşe göre, sözkonusu uygarlık, Titicaca Gölü’nün güney kıyılarında “Güneş Kenti” adlı arkeolojik sit alanı civarlarında doğmuştur. Gelişimi hakkında fazla bilgi olmamakla birlikte arkeolojik araştırmalar, bu uygarlığın gelişiminin Titicaca Gölü’nün güney ve güneydoğu yönünde olduğunu göstermektedir ki, bu topraklar günümüzde Şili’nin kuzeyini ve Bolivya’nın batısını kapsar. Fakat günümüzde yapılan bazı araştırmalar bu uygarlığın en eski kentinin 12.000 yıl öncesine dayandığını göstermektedir.

Tarihî Tiwanaku şehri eskiden hemen gölün kıyısında güney ucunda bulunuyordu. Buharlaşma ile beraber göl o zamanki genişliğini kaybetmiş; böylece şehir bugün kıyıya yaklaşık 20 km uzaklıkta kalmıştır.

Bu kültür çok az bilinir. Bölgede Chavín de Huántar kültürünün etkisinin var olup olmadığı henüz kanıtlanmamıştır. Gerçekte, yapı ve resimler Chavín de Huántar'ı hatırlatır. Tiwanaku'nun etkisi Pasifik sahilinde yer alan, Şili'nin Atacama bölgesi üzerinden Kordiller'deki Cochabamba eyaletine ve bugünkü Arjantin'e kadar ulaşmıştır. Dil, bugün de hala yöre halkının konuştuğu Aymará'dır. Hepsi MÖ 100 ve M.S. 1000 arasındaki yıllardan kalma kazılardan çıkarılmış seramik eşyaların yaşlarının belirlenmesi ile kronolojik evreler az çok anlaşılmaktadır. Önceleri yapı ve eski harabelerin tarihlenmesi başarılamamıştı.
Sit alanı [değiştir]

Eserler sözkonusu uygarlığın mimaride ve taş işçiliğinde son derece ileri olduklarını ortaya koymaktadır. Huari kültürü bu kültürden etkilenmiştir. Bu uygarlığa ait en önemli kent, yaratıcı Kon Tici Viracocha ile ilişkili görülen « Güneş Kenti »dir. Kentteki en önemli anıtlar yedi katlı olan Akapana piramidi ile astronomik gözlemlerin yapıldığı düşünülen güneş kapısı adlı anıttır. Kalasasaya piramidine benzeyen bu piramidin tepesindeki, bir iç avlu etrafına sıralanmış kulübelerin işlevleri henüz anlaşılamamıştır. Kısmen bir yeraltı yapısı görünümünde olan piramitte, bir sürü tünele ya da kanalizasyon sistemlerine rastlanmıştır. Kentte, Paskalya Adası heykellerini andıran monolit heykeller de bulunmaktadır.
Tiwanaku1.jpg

Tiwanaku kentinde, bu kadar çok büyük yapının dikilmiş olmasının sebebleri halen bilinmemektedir. Tamamen astronomik bakış açısı ile kurulmuş bu yerleşim biriminin, dini amaçların da göz önüne alınarak inşa edildiği tahmin edilmektedir. Tonlarca ağırlığında taşlar 300 km uzaklıktaki taş ocağından getirilmişlerdir.

En ünlü görülmeye değer mekanı Güneş Kapısı'dır. 3 m yükseklikte, 3,75 m genişlikte ve tek bir andezit bloktan yontulmuştur. Kültürün yok olmasının ardından, tahminen bir deprem sonucu çökmüş ve iki parçaya ayrılmış, 1908 yılında ise yeniden doğrultulmuştur. Ağırlığının 7 ile 12 ton arasında olduğu tahmin edilmektedir. Üzerinde, ellerinde iki yılanlı asa tutan bir tanrı freski bulunur. Maskeli yüzü ışıldayan bir başlık deseni ile çevrilidir. Bu motif Chavín de Huántar'ın Raimondi Dikilitaşı'nda da bulunur.

İnkalar bölgeye geldiklerinde Tiwanaku'yu terk edilmiş bulurlar. İspanyol kolonisi zamanında tarihî alan talan edilmiş ve 20. yüzyıla kadar kaynaklar inşaat malzemesi olarak kullanılmıştır.

http://tr.wikipedia.org/wiki/Tiwanaku

Mitogram

22 Ekim 2009 Perşembe

Moray Laboratuvarı


Moray laboratuvarı İnkalar’ın Kutsal Vadi’sindeki eski bir tarım araştırma merkezidir. Deniz seviyesinden yaklaşık 3500 m. yükseklikte yer alan, çeşitli yükseklikteki teraslardan ve su kanallarından oluşan Moray kalıntıları Cuzco şehrinin yaklaşık 50 km kadar kuzeybatısında, Maras tuzlalarına 7 km. mesafede bulunur.

Moray en sıradışı İnka kalıntılarını içermektedir. Bunların sıradışı olmalarının nedeni, bir amfitiyatro gibi, birbirinin içinde yer alan dairesel tarım teraslarından oluşmalarıdır. Yani, sit alanı, ilk bakışta eşmerkezli halkalar biçimindeki tarım teraslarından oluşan amfitiyatrolar görünümündedir. Burası aslında kültür deneylerinin yapıldığı bir tarımsal araştırma merkeziydi. Bu kalıntıların laboratuvar olarak adlandırılmasının nedeni, bunların, değişik tarım ürünlerini değişik sıcaklık, yükseklik ve sulama şartlarında test etmek için yapıldığının düşünülmesidir.
Tarım teraslarının farklı konumları küçük bir iklim farkı yaratır: Merkezde bulunan en alttaki teraslarda sıcaklığın maksimum olmasına karşın, teraslar yükseldikçe sıcaklık düşmektedir. Bu yapıların bir kısmının derinliği 100 m.’yi bulmaktadır ve bu da en üstteki teras ile en alttaki terasın sıcaklık farkının 5° C dereceyi bulmasına neden olmaktadır. Bu sıcaklık farkları da, iklim farklılıklarının oluşturulmasına imkân vermekteydi.

Böylece 20 kadar farklı iklim çeşidi oluşturularak bitkiler üzerinde deneyler yapılıyordu. Moray’ın özellikle, İnka İmparatorluğu topraklarındaki tarımsal verimleri tahmin etmek üzere kullanıldığı düşünülmektedir. Destek duvarlarıyla oluşturulan teraslar verimli topraklar içermekte olup, karmaşık bir sulama sistemiyle sulanıyordu ki, bu sayede yaklaşık 250 bitki türü denenebiliyordu.

Etimoloji

“Moray” sözcüğü köken olarak “aymoray” sözcüğüne bağlıdır; İnka dilinde (Quechua) farklı anlamlara gelen iki ayrı “aymoray” sözcüğü vardır: Bunlardan biri “mısır tarlası” anlamına, diğeri ise “mayıs ayı” anlamına gelir.

Tarihi
Moray laboratuvarı 1932’de Shirppe Johnson tarafından keşfedilmiştir. Günümüzde sözkonusu “amfiyatro” biçimli yapılardan yalnızca biri restore edilmiş haldedir. Moray’da restore edilmemiş halde bulunan iki küçük “amfiyatro” biçimli yapı daha bulunmaktadır.

Yapı

Moray laboratuvarındaki halka biçimli teraslar 10 farklı düzey (kademe) gösterir. Farklı düzeylere basamakları duvarlara döşenmiş merdivenlerle geçilir. Her düzey yaklaşık 2m. yüksekliğe sahiptir. Tarım için gerekli su, laboratuvarın ya da sit alanının yukarısında yer alan bir havuzdan sağlanmaktaydı. Sulama kanalları suyu farklı düzeylere taşa oyulmuş arklar aracılığıyla aktarıyordu.

Teraslar arazinin doğal eğimlerine uygun olarak oluşturulmuştu. Duvarlar kalınlıkları oranında gün boyunca ısıyı emip depoluyor, geceleyin de depolamış olduğu bu ısıyı yayıyordu. Bu yöntem sayesinde amfitiyatro biçimli teraslar sisteminde, yükseklik azaldıkça ve merkeze yaklaşıldıkça farklı iklim koşulları (microclimate) geçerli oluyordu. Aynı terastaki gözardı edilebilir yükseklik farkları yalnızca 0,5° C’lik ısı farkına neden olmaktayken, farklı düzeylerdeki teraslar arasındaki yükseklik farkı maksimum 5° C’lik ısı farkına neden oluyordu.

Çalışmalar

Bu sit alanın inceleyen arkeologlara göre Moray laboratuvarı muhtemelen İnkalar'ın bir tarımsal araştırma merkeziydi. Terasların düzeni ısı değişiklikleri yaratarak farklı iklim koşullarının oluşmasını sağlıyordu. Bu sayede Moray laboratuvarında yirmi kadar farklı iklim oluşturulduğu sanılmaktadır.

Moray laboratuvarının İnka İmparatorluğu topraklarındaki tarımsal ürünün önceden hesaplanabilmesi için kullanıldığı, yani örnekler laboratuvarı olarak kullanıldığı sanılmaktadır. Ayrıca, kimilerine göre, İnkalar burada başka çalışmalarda da bulunuyorlardı; bitkiler üzerinde seleksiyon yapıyor ve en iyi ürünün nasıl elde edilebileceğini araştırıyorlardı. Böylece burada imparatorluğun diğer bölgeleri için tohumlar üretiliyordu.

John Earls teraslar üzerine bazı taşların dikili olduğunu açıklamıştır ki, bu taşlar muhtemelen ekinoks ve gündönümü sırasında gölgelerin sınırlarını belirlemeye yarıyordu. Earls araştırmaları sonucunda şu varsayımda bulunmuştur: Moray’daki her teras İnka İmparatorluğu’nun farklı ekolojik kuşaklarındaki farklı iklim koşullarını barındıran bölgelerinden birine denk gelmekteydi.

Folklor

Eylül ayında Moray yakınlarındaki yerleşim birimlerinden yola çıkan yüz kadar insan Moray’ın dairesel teraslarında bir araya gelerek Moray Raymi’yi (Güneş Bayramı) kutlardı. Bu bayramda toprakla ve tarım çalışmasıyla ilgili folklorik danslar sergilenirdi.

Moray'ın Uydudan Görünüşü İçin:

Kaynak:

7 Nisan 2009 Salı

Babylon

Babylonian Tablet

Maya


The hole where the Earth is joined with the sky according to the contemporary Maya of Yalcobá, Yucatán.Credit: J. R. Sosa, ‘Cosmological, Symbolic and Cultural Complexity Among the Contemporary Maya of Yucatan,' in A. F. Aveni (editor), World Archaeoastronomy, Cambridge, 1989, 130142: 140 Figure 9. 10

Archaeoastronomy in the American Southwest

Fajada at winter solstice. Photo by Rolf Sinclair, Chevy Chase, MD

Fajada at summer solstice, June 21st. Photo by Bryan Bates

Fajada at equinox. Photo by Rolf Sinclair, Chevy Chase, MD